رهبران منتخب بهای سیاست های سبزی را خواهند پرداخت که به جیب شهروندان ضرر زده است.
از آمریکای لاتین تا بخش هایی از آسیا، اقتصادهای نوظهور نیاز به کربن‌زدایی و نیاز به رشد را به عنوان اولویتی رقابتی تجربه می‌کنند. همین امر در مورد مشاغل نیز صادق است. این گزارش یافته های حاصل از نظرسنجی اجرایی را نشان می‌دهد که مثال آن فشارسنجی از ادراک رهبران کسب وکار جهانی در مورد ریسک های کلیدی اقتصادی و سهام مرتبط با سفر به سمت بی‌طرفی کربن است.
نگاهِ آمریکایی به رقابت با چین
شرکت ها چگونه کربن خود را محاسبه می کنند
مدل اقتصادی چین، تولیدکنندگان را به مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهد، که درآمد خانوار را کاهش می‌دهد و مخارج آنها را محدود می‌کند. صنعت چین به دلیل کمبود مشتری در داخل، مجبور به جستجوی آنها در خارج از کشور است. سیاست‌های جدیدی که خانواده‌های چینی را وادار به خرج بیشتر و پس‌انداز کمتر می‌کند، می‌تواند این مشکل را کاهش دهد. یکی از راه‌های انجام این کار، تقویت شبکه ضعیف امنیت اجتماعی کشور است. اما رهبران چین برای تشویق این گذار کاری انجام نداده اند، شاید به این دلیل که اصلاحات آزادسازی لازم می تواند کنترل حزب کمونیست بر اقتصاد و جامعه را تضعیف کند. این امر برای غول‌های صنعتی چین گزینه کمی باقی می‌گذارد جز اینکه مازاد خود را در بازار جهانی به منظور حفظ رشد و اشتغال پرتاب کنند. نتیجه این است که چین بیشتر از آنچه از دنیا خرید می کند به دنیا کالا می فروشد. چین با 173 اقتصاد در سال 2023 مازاد تجاری و کسری تنها با 50 اقتصاد ثبت کرده است.
آیا انتشار کربن صفر برای اروپا امکان پذیر است؟
وابستگی صنعت انرژی اروپا به چین و آمریکا
در کوتاه مدت، مسائل مربوط به عرضه به دلیل بحران انرژی، اتحادیه اروپا را به سوی دیگر شرکای خارجی (غیر از روسیه) سوق می دهد و تنها مشکل وابستگی انرژی ما را تغییر می دهد. در درازمدت، اروپا در مواجهه با دامپینگ چین و حمایت‌گرایی ایالات متحده، پس از مدت‌ها غفلت از تولیدکنندگان انرژی داخلی یا اپراتورهای شبکه، باید از آنها محافظت کند.