مدل اقتصادی چین، تولیدکنندگان را به مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهد، که درآمد خانوار را کاهش می‌دهد و مخارج آنها را محدود می‌کند. صنعت چین به دلیل کمبود مشتری در داخل، مجبور به جستجوی آنها در خارج از کشور است. سیاست‌های جدیدی که خانواده‌های چینی را وادار به خرج بیشتر و پس‌انداز کمتر می‌کند، می‌تواند این مشکل را کاهش دهد. یکی از راه‌های انجام این کار، تقویت شبکه ضعیف امنیت اجتماعی کشور است. اما رهبران چین برای تشویق این گذار کاری انجام نداده اند، شاید به این دلیل که اصلاحات آزادسازی لازم می تواند کنترل حزب کمونیست بر اقتصاد و جامعه را تضعیف کند. این امر برای غول‌های صنعتی چین گزینه کمی باقی می‌گذارد جز اینکه مازاد خود را در بازار جهانی به منظور حفظ رشد و اشتغال پرتاب کنند. نتیجه این است که چین بیشتر از آنچه از دنیا خرید می کند به دنیا کالا می فروشد. چین با 173 اقتصاد در سال 2023 مازاد تجاری و کسری تنها با 50 اقتصاد ثبت کرده است.

رشد مستحکم و البته کند تر در ابتدای سال جاری با تورم سرسخت همزمان شد. به گفته اقتصاددانان، افزایش سریع قیمت ها ممکن است نرخ های بهره مورد انتظار فدرال رزرو را به تاخیر بیاندازد، که انتظار می رود اقتصاد را تحریک کند. این لزوماً گزارشی نیست که باید نگران آن بود، اما باید به آن توجه کرد. تورم متوسط با رشد بالاتر از حد متوسط یک چیز است و تورم سرسخت و خفه کردن رشد یک چیز دیگر است.